عاشقانه ٨۴

  • ۲۱ بهمن ۱۳۹۴image description

آفتابگردان، قمر ندارد
تک و تنها
طالب و تشنه
نور می نوشد

سیاره اما
قمرها به دنبال خویش می کشد
او به دور خورشید
قمر به دور او
غافل از خورشید…

قمرها، تکه تکه شده
سیاره ها، پراکنده
جلوه گری ها، نصف و نیم
عرض اندامها، پوشالی

آسمانی که
هزار ستاره اینگونه
اندکی روشنش نمی کند

مجموعه منظومه نامنظوم
آسمان پاره پاره
تمام این شب و سیاره هایش
و قمرهایتان
از آن شما….

خورشیدم!
تو کجایی…
آفتابگردانت شده ام
مرا دریاب…

٢١ بهمن ماه ٩۴

 

دیدگاه ها